اکوکاردیوگرافی و EKG هر دو روش های تشخیصی برای بررسی سلامت قلب هستند، اما هر کدام اطلاعات متفاوتی را ارائه می دهند.
الکتروکاردیوگرام (ECG):
اکو قلب در منزل با فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کند.
می توان از آن برای تشخیص آریتمی های قلبی، ایسکمی قلبی و سایر مشکلات قلبی استفاده کرد.
این یک روش ساده، سریع و غیر تهاجمی است.
اطلاعات محدودی در مورد ساختار قلب ارائه می دهد.
اکوکاردیوگرافی (اکو):
از امواج صوتی برای ایجاد ساختار و عملکرد قلب استفاده می کند.
می توان از آن برای تشخیص نقایص مادرزادی قلب، بیماری قلبی، کاردیومیوپاتی، ایسکمی قلبی و نارسایی قلبی استفاده کرد.
اطلاعات دقیق و جامعی در مورد ساختار و عملکرد قلب ارائه می دهد.
این روش پیچیده‌تر و زمان‌برتر از EKG است.
انتخاب بین اکوکاردیوگرام و EKG به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
علائم بیمار: اگر بیمار علائمی مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس یا تپش قلب داشته باشد، ممکن است برای تشخیص اولیه EKG انجام شود.
سابقه پزشکی بیمار: اگر بیمار سابقه بیماری قلبی داشته باشد، اکوکاردیوگرافی برای بررسی بیشتر قلب انجام می شود.
تشخیص احتمالی: اگر پزشک شما به مشکل قلبی خاصی مشکوک باشد، ممکن است برای بررسی وجود این بیماری، اکوکاردیوگرافی تجویز کند.
به طور کلی، اکوکاردیوگرافی روش دقیق تری برای بررسی سلامت قلب است، اما EKG روشی ساده تر و سریعتر است که می تواند برای تشخیص مشکلات قلبی خاص مورد استفاده قرار گیرد.
در اینجا نمودار مقایسه بین اکوکاردیوگرافی و EKG آمده است: